Vechtscheidingen

Afgelopen weekend “vaklitereratuur” gekocht, de nieuwe Linda heeft als thema “de vechtscheiding”.  Als professionele echtscheidingsmediator maar zeker ook als mens, hebben dit soort artikelen juist mijn aandacht.   Niets ten nadele van het leuke blad , maar ik werd een beetje triest van al deze verhalen……

Begrijp me niet verkeerd, ik geloof niet dat er iemand bewust kiest om een vechtscheiding te starten.  Een vechtscheiding kent alleen maar verliezers. Als na verloop van tijd, vaak jaren, de mist optrekt is er vaak onherstelbare schade aangericht, en niet in het minst bij de kinderen.

Misschien denk je : “dat overkomt mij niet”.  Met de wetenschap dat er in Nederland per jaar 60.000 stellen trouwen en er maar liefst 32.000 uit elkaar gaan, is het misschien toch belangrijk er even bij stil te staan.

Als echtscheidingsmediator zijn vechtscheidingen juist niet mijn ding, daarom in deze blog enkele tips om de kans hierop te minimaliseren. Soms valt er meer te redden dan voorzien.

In een column in deze “Linda” zegt ervaringsdeskundige Saskia Noort het raak: “Leg je wapens neer. Zolang je vecht, zit je nog in de relatie waar je nou net vanaf wil”.  

Escalatie

Stellen die nog on speaking terms zijn, en het in goed onderling overleg duurzaam willen regelen, komen bij mij aan tafel. Doorgaans communiceren zij nog redelijk met elkaar en help ik hen door alle moelijke dingen heen. Ik doe dit door alles toch te benoemen en zo te kunnen bespreken. Ik help hen door het hele proces heen, want een scheiding is al verdrietig genoeg.

Is het dan alleen maar pais en vree bij mij aan tafel? Nou nee, niet altijd. Een escalatie is soms onvermijdelijk. Is dat erg? Nee ook niet, met de juiste begeleiding kunnen de meesten daarna weer verder in het proces.

Het wordt pas een probleem als de escalatie voort blijft duren, je elkaar daarom niets meer gunt en daardoor het hele proces op scherp staat. Je ontwikkelt tunnelvisie in deze situatie, ziet het niet meer zoals het werkelijk is, of kan zijn.

Hoe dan?

Mijn tip om  de kans op een vechtscheiding te minimaliseren is om in een vroegtijdig stadium al bij een mediator aan tafel te gaan. Al is het maar een verkennend gesprek:

• Waar zijn we aan toe?
• Wat moeten we allemaal regelen?
• Wat zijn de mogelijkheden?
• Hoe zit het met de financiële gevolgen?

Zodat je meer rust krijgt om te focussen wat echt belangrijk is: de begeleiding en ondersteuning van de kinderen. Laat je professioneel begeleiden, ontzorgen als je het zo wilt noemen.

Do’s en dont’s

• spreek niet negatief over elkaar tegen de kinderen, de kinderen hoeven niet te kiezen tussen de ouders, maar worden wel beïnvloed door de communciatie die je uitzendt naar ze
• probeer naar elkaar te blijven luisteren, wat zegt die ander nou echt? Hoor ik wat hij/zij zegt, of hoor ik het en vul ik het in zoals ik het hoor?
• focus op het einddoel, iedere keer weer een stapje dichterbij: een ander leven starten. De scheiding is immers niet het einddoel. Hoe ga je je leven daarna inrichten?
• beschouw de echtscheiding als een tussenfase, tussen oud en nieuw. Accepteer alle hobbels en drempels die daarbij horen. Bij niemand gaat scheiden “vanzelf”.
• zorg dat je je verhaal in ieder geval bij iemand kwijt kunt die je kunt vertrouwen
• probeer je niet teveel te laten beïnvloeden door iedereen die een mening heeft
• regel het goed met goede professionele begeleiding. Niets is zo vervelend als blijkt dat er dingen “half” geregeld zijn, waardoor je te lang noodgedwongen blijft hangen in die tussenfase. Je kunt dan niet afronden.

Kijk voor meer informatie op mijn website, of neem contact op voor een vrijblijvende kennismaking.