Ik ben 12 jaar, en ik kies zelf!?
Ik ben 12 jaar en ik kies zelf?!
Misverstand
Ik ben 12 jaar en ik kies zelf?! Als mediator begeleid ik stellen met en zonder kinderen, maar dus ook vaak met minderjarige kinderen. Veelvuldig komt de uitspraak aan tafel langs, of de vraag: ” maar als ze 12 jaar zijn, dan mogen ze toch zelf kiezen?” Dit is helaas een misverstand. Want het is niet juist dat kinderen vanaf 12 jaar zelf mogen kiezen. Ja, ze hebben inspraak, maar zelf beslissen mag niet. Hoe zit het dan wel?
Hoe zit het dan?
Kinderen worden op hun 18e verjaardag meerderjarig. Vanaf dat moment mogen ze alle beslissingen zelf nemen. Ze kunnen doen wat ze graag willen. Dit heeft grote invloed op de afspraken die gemaakt zijn in het ouderschapsplan toen de kinderen nog minderjarig waren. Ze mogen kiezen bij welke ouder ze willen wonen (of ergens anders) en hoe vaak ze hun ouders bezoeken. Het ouderschapsplan wordt dan ook officieel gemaakt voor kinderen tot aan 18 jaar. Zijn de kinderen al ouder dan 18 jaar als jullie gaan scheiden, dan is een ouderschapsplan niet meer nodig, je kunt uiteraard wel bijvoorbeeld financiële afspraken maken voor hen.
Ouderlijk gezag
Tot de leeftijd van 18 jaar worden beslissingen die betrekking hebben op de minderjarige, genomen door degene die het gezag over het kind uitoefent. In de meeste gevallen hebben jullie als ouders beiden het ouderlijk gezag. Jullie nemen dus als ouders deze beslissingen over & voor het minderjarige kind. Jullie bepalen dus waar het kind woont, welke school er gekozen wordt, e.d. Komen jullie hier niet uit als ouders tijdens de mediation? In het uiterste geval kunnen jullie naar de rechter om hier een beslissing over te nemen. Echter in de meeste gevallen, ik spreek hierbij vanuit mijn eigen mediation praktijk, lukt het de ouders prima om hier samen uit te komen en dit goed te regelen.
Kindverklaring
Waar komt het vandaan dat veel van mijn klanten veronderstellen dat kinderen zelf mogen kiezen vanaf 12 jaar? Ik denk zelf met het feit dat kinderen vanaf 12jaar moeten instemmen met de afspraken in het ouderschapsplan, door middel van een ondertekende kindverklaring. Op die manier kunnen kinderen aan een rechter hun mening kenbaar maken. En in het geval dat het kind (of kinderen) het niet eens is met de gemaakte afspraken, en de kindverklaring niet ondertekent, worden ze door de rechter in de gelegenheid gesteld hun mening kenbaar te maken, dit heet het kindgesprek.
De rechter houdt vervolgens uiteraard rekening met de mening of wensen van het kind. De rechter maakt vervolgens een afweging van alle belangen en neemt vervolgens een eigen beslissing. Die kan overigens dan afwijken van de wensen van het kind. De rechter legt vervolgens aan het kind uit waarom hij/zij afwijkt en motiveert waarom deze beslissing genomen wordt.
Kiezen
Kinderen zijn vaak loyaal aan beide ouders. Kiezen tussen de ouders is wat alle ouders zouden moeten vermijden, dit is vaak een onmogelijke keuze voor het kind. Een kind bestaat uit beide ouders, het is onnatuurlijk hierin te kiezen.
In de regel vinden kinderen het wel fijn dat ouders hen betrekken bij zaken die belangrijk zijn voor hen, zonder dat ze moeten kiezen tussen hun ouders. Een goede vraag is dus aan het kind: Wat zou jij graag willen? Luister vooral naar het kind, vraag door en kom op die manier achter de wensen van het kind. Maar uiteindelijk maken de ouders de eind-beslissing, hoe moeilijk dat soms ook is.
Overigens hoort een kindgesprek bij mij altijd bij de dienstverlening. Vaak vind het kind het prettig om met een onafhankelijk iemand te praten. Vaak zijn ze ook oprecht nieuwsgierig wat papa en mama doen als ze naar mij komen. Dat leg ik dan uiteraard ook uit. Hun mening is belangrijk voor het ouderschapsplan, dat is voor hen fijn om te weten, er wordt naar hen geluisterd in een tijd die heel onzeker is voor de kinderen, met veranderingen die ze vaak niet kunnen overzien.
Wil je meer over mij weten, klik dan hier.
